Sağlık Konusu Dokuz Ayrı Bakanlığa Bağlı

Sağlık Hizmetlerinin İfasında İlgili Kuruluşlar Arasında Sağlıklı Bir Uyum Yok

Prof. Dr. Uğur Derman / Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Öğretim Üyesi

Tercüman Gazetesi 20 Eylül 1978

Makale: Süleyman İnceoğlu

Tam Gün Yasası’nın değerlendirme tartışmaları hala sürüyor.

Üniversite, ”tepki” gösteriyor. Tanınmış doktorlar, bu “yasa”ya karşı.

Büyük bir çoğunluk, bu “yasa”dan etkilenmiyor bile.

Üniversite profesörleri ile ”doktor” diye kıvranan kesimlerde bir soruşturma, bir araştırma yaptık.

Sonucu baştan söyleyelim mi?

Ecevit, ‘hastanın dilediği profesörü seçme yasası demişti, Tam Gün Yasası için.

Ama Türkiye’nin büyük bir kesiminde “hastanın doktora gitme özgürlüğü, olanağı” yok ki.

Anayasa’nın 49′ uncu maddesi der ki:

“Devlet, herkesin beden ve ruh sağlığı içinde yaşayabilmesini ve tıbbi bakım görmesini sağlamakla ödevlidir.”

Devlet, bu anayasa maddesini yerine getiriyor mu?

Türkiye’de” Genel Sağlık Sigortası” var mı?

Türkiye’de gerekli, yeterli aşı var mı?

Türkiye’nin yarısında, kaç yüz bin hastaya bir doktor düşüyor?

Türkiye’de ilaç sanayii düzen içinde mi?

Türkiye’de ” Koruyucu hekimlik” kurumu çalışıyor mu?

İstanbul Üniversitesi profesörlerinden, Prof. Dr.  Uğur Derman, bu soruların karşılığının ‘Tam Gün Yasası”nda olmadığını belirtiyor.

“Tam Gün Yasası, İstanbul’daki 400 kişi için çıkarılmış bir yasadır. Göze batan dört yüz hekim için.”

Bu dört yüz ¨tanınmış¨ hekimin, her biri günde 20 hastaya baksa, yılda 288.000 hasta eder.

Ama, Türkiye 45 milyon .

Ve ”kundakta ölen çocuklar” ülkesi.

Bu 400 “tanınmış” hekimin görevi ise, ”ömür uzatma olacak.

”Tam Gün Yasası”nın özünde, büyük şehirlerde birikmiş ”Onulmaz hastaların ömürlerine gün katmak yatıyor.

Prof. Uğur Derman’a göre.

Sağlık hizmetleri tek elden yürütülmüyor. Hizmetler, 9 ayrı Bakanlığa bağlı.

Bir de özel hastaneler var.

Bu kuruluşlar arasında “Sağlıklı” bir uyum yok.

Oysa, Amerika’da tüm hastaneleri tek bir kuruluş, “Tabipler Odası” yönetiyor.

Prof. Dr. Uğur Derman, Türkiye’nin sağlık hizmetlerinde öncelikle ”alt yapı” eksikliğinin giderilmesini istiyor.

Önce “Koruyucu hekimlik” diyor.

Yani “Aşı hekimliği”.

Oysa, Türkiye de aşı yok. Yurt dışına gideceklerin, okullara kayıt olanların aşıları bile gereğince yapılamıyor.

Aşılar dış ülkelerden getirtiliyor.

Daha geçenlerde gazetelerde Sağlık Bakanlığının bir ilanı vardı, “Yurt dışından aşı satın alınacaktır” diye.

Anadolu ‘da on binlerce çocuk kızamıktan, difteriden, daha doğrusu “aşısızlık”tan ölüyor.

Küçük şehirlerde ve kasabalarda “Sağlık merkezleri” var, ama doktor yok.

Doktor olsa bile yetersiz.

Radyoloji, biokimya, bölümleri bulunmadığı için, “teşhis”ler ihtimali hesaplarla yapılıyor

Bu da ilaç savurganlığını doğuruyor.

Gerçekten de Türkiye tam bir ilaç savurganlığı içinde.

Ambalajlar ekonomik değil.

¨Beş hap¨la iyi olacak hasta, bir tüp dolusu hap satın almak zorunda bırakılıyor.

Oysa, dünya ülkeleri bunu çözümlemiş, beş haplık kutular da var, on haplık kutular da.

Bir de ilaç çeşidi enflasyonu içinde!

Türkiye ilaç piyasasında 7150 kalem ilaç bulunuyor.

Oysa, Dünya Sağlık Teşkilatı, “Türkiye ölçüsündeki devlet için” 260 kalem ilacın gerekli olduğu görüşünde.

En gelişmiş ülkelerde bile, ilaç sayısı 700 dolaylarında.

Röntgen filmi yok. Prof. Derman’a göre,

“TamGün Yasası”, ”önem sırasını şaşırma”nın sonucu.

400 doktor, 200 bin hasta için çıkarılmış bir kanun.

“Tam Gün Yasası¨ gereksiz mi?

Prof. Derman’a göre ”gerekli.”

Ancak, “koruyucu hekimlik”, ‘Gezici hekimlik” kurulduktan, sağlık hizmetleri yurda ”Anayasa’nın 49’uncu maddesinin” ruhuna uygun bir biçimde yayıldıktan, ilaç yapımına bir çeki-düzen verildik’ten sonra, “Tam Gün Yasası” uygulanabilir.